Belfort
Het Belfort van Gent is een 95 meter hoge Belforttoren. Het is de middelste toren die hoort bij het toeristisch beeld van de drie torens.
Bij het verzamelen van foto’s en documentatiemateriaal heb ik onder andere gebruik gemaakt van beeldmateriaal uit de collectie van archief Gent. Via onderstaande link kom je op hun uitgebreide site:
Voor de beschrijving van huizen en straten verwijs ik naar
https://beeldbank.onroerenderfgoed.be/images?text=gent
Aan de bouw van het huidige Belfort van Gent werd begonnen in het eerste kwart van de 14de eeuw, vermoedelijk voor 1314, jaar waaruit de eerste rekeningen van de bouw dateren. Een ontwerptekening bewaard in het Bijlokemuseum is hoogstwaarschijnlijk het originele plan uit de 14de eeuw van de hand van de meestermetser Jan van Haelst. In 1323 waren vier bouwlagen van de uit Doornikse kalksteen opgetrokken zes bouwlagen hoge toren klaar. In 1338 werd het metselwerk stop gezet. Van de bovenste geleding van de onvoltooide toren werden de waterspuwers, de beelden van de vier torenwachters en de grondslag van de vier hoektorens uitgevoerd in steen van Ecaussines. Tussen 1377 en 1380 werd een voorlopige houten torenbekroning opgetrokken; daarop werd in hetzelfde jaar de legendarische "Draak van Gent" gehesen. Deze windwijzer werd in 1377 vervaardigd van vergulde koperen platen. In de loop der eeuwen werd de torenspits herhaaldelijk hersteld of totaal vernieuwd, telkens aangepast aan de wisselende tijdssmaak.
Zo verkreeg de campanile in 1771 een punttorentje naar een ontwerp van architect Louis 't Kindt (het barokke ontwerp van Lieven Cruyl van 1684 werd nooit uitgevoerd); in 1851, na twaalf jaar lang zonder klokkentoren gesierd te zijn, verscheen de neogotische spits van gietijzer uitgevoerd naar ontwerp van architect Louis Roelandt. Deze ijzeren bekapping werd bij aanvang van de 20ste eeuw afgebroken en tussen 1911-1913 vervangen door de huidige stenen torenspits. De werken werden uitgevoerd onder leiding van Valentin Vaerwijck wiens plannen sterk geïnspireerd waren op het oorspronkelijk ontwerp uit de 14de eeuw.
Doordat de werken snel moesten gebeuren, bleken er achteraf vele gebreken te zijn, onder meer in de verbinding tussen de stenen romp en het nieuwe stenen klokkenhuis. De ingreep van de jaren 1911-1913 betrof de hele bovenste verdieping en de spits en leidde tot het huidig voorkomen. In 1967 en 1980 werden daarom restauratiewerken uitgevoerd.
Sinds 1936 is het beschermd als monument. Het belfort van Gent behoort samen met de Lakenhalle en de Mammelokker sinds 1999 ook tot het Werelderfgoed van de UNESCO
De klokken van het Belfort
Binnen het Belfort bevinden zich in de torenwachterskamers de oude draken en maquettes van de spits. Het belfort herbergt ook een klokkenmuseum en een beiaard. De historische 17de-eeuwse klokken , gegoten door de klokkengieter Pieter Hemony, werden er opgehangen.
De klokken in de belforttoren waren zeer belangrijk. Zij regelden immers heel het openbaar leven. Mettertijd werd de toren verrijkt met een uurwerk, een beiaard en een speeltrommel. Het huidige klokkenspel telt 52 klokken waarvan 25 nieuwe (1980); de overige werden in 1659-1660 gegoten. De beroemde “klokke Roeland”, ook “Grote Triomfante” genoemd, werd in 1315 vervaardigd maar pas in 1324 in de toren opgehangen. Een nieuwe klok verving het eerste exemplaar in 1660 maar werd beschadigd bij het inluiden van de Gentse Feesten in juni 1914.